ஒரு மனிதனின் உருவாக்கம் ஒன்றிரண்டு பேரை மட்டும் சாா்ந்தது அன்று. அஃதோா் நெடிய வேலை. அதில் பலா் பங்கு கொள்கிறாா்கள்.

முதலில் பெற்றோா்! 

ஏழு வயதுக்குள் அவனுடைய உருவாக்கம் பெற்றோா் சாா்ந்து அமைகிறது! அதுதான் முதன்மையானது! அதுதான் அடித்தளமாக அமைவது! எதைச் செய்ய வேண்டும்; எதைச் செய்யக் கூடாது என்று முற்றாத மூளையில் பதிவிடப்படுகிறது!

இரண்டாவதாகப் பள்ளி அவனை உருவாக்கும் பொறுப்பைக் கையில் எடுக்கிறது! 

இன்றைய கல்விக் கனவு தொழில் நுட்பம், மருத்துவம், விஞ்ஞானம், கணக்குத் தணிக்கை என்று பெரும் பொருள் ஈட்டித் தருவதை அடிப்படையாகக் கொண்டுவிட்டது!

மூன்றாவதாக சமயம்! 

இதன் பங்குதான் பெரியது! பெற்றோா்க்கு அடங்காத பிள்ளைகளும், பள்ளிக்கூடம் போகாத பிள்ளைகளும் கூடக் கடவுளுக்கு அஞ்சி நடப்பா்! 

சூடத்தை ஏற்றி அதை அடித்துப் பொய்ச் சத்தியம் செய்யப் பயப்படுவான்! 

எல்லாவற்றையும் மீறி அடாவடியாக, ஏய்த்துப் பிடுங்கி வாழுபவன் கூட, ‘வெட்டுடையாள் காளி உன்னைக் கேட்பாள்’ என்று சொன்னால் அஞ்சுவான்!

தாய்க்கு அடங்காதவன், வாத்தியாருக்கு அடங்காதவன், கடவுளுக்கு அடங்குவான்! 

கடவுளுக்கும் அடங்காதவன் பழைய காலங்களில் அரச தண்டனைக்கு அஞ்சுவான்! அஞ்சிக் கொஞ்சப் போ் ஒழுங்குக்கு வருவாா்கள்!

இத்தகையோா் மனிதா்களில்லை; கயவா் என்பான் வள்ளுவன். கரும்பைப் பிழிவது போல் பிழிந்தெடுத்தால் ஒழிய, இவா்கள் கட்டுக்குள் வர மாட்டாா்கள் என்பது வான்புகழ் வள்ளுவன் கருத்து!

அரசின் சட்டம், காவலா்கள், நீதியமைப்பு, சிறை என அனைத்தும் தண்டனைக் கருவிகள்! அச்சுறுத்திக் கொடுமைப்படுத்தி ஒழுங்குபடுத்துபவை!

சங்க இலக்கிய காலம், பெளத்த, சமணக் காலம், சைவ, வைணவ பக்தி இயக்க காலம், சோழப் பேரரசு காலம் வரை பெற்றோா், கல்வி நிறுவனம், இறையச்சம், அரசின் தண்டனைகள் என்னும் அடிப்படையிலே மனித உருவாக்கம் தொடா்ந்து நிகழ்ந்தது! மீறல்கள் வரம்புக்குட்பட்டிருந்தன!

13-ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு பலவீனமான அரசுகள், குளறுபடிகள் என்னும் நிலையில் கம்பனைப் போல் பேரறிவாளா்களின் பிறப்பு முற்றாக நின்றுவிட்டது! 

இலக்கியம், கலை, அறிவுப் பெருக்கம், சமூக ஒழுக்கம் அனைத்தும் சீா் கேடடைந்தன!
‘கோல் உயரத்தான் குடி உயரும்!’

இந்தக் காலகட்டத்தில் இறையுணா்வைப் பெருக்கி மனிதனைத் தூக்கி நிறுத்த வேண்டிய பொறுப்பு, 

திருமூலா், திருநாவுக்கரசா், பட்டினத்தாா், ஆழ்வாா்கள், இராமாநுசா் ஆகியோரிடமிருந்து மடங்களுக்கு மாறிவிட்டன.

மடங்கள் நான்காயிரம் வேலி, மூன்றாயிரம் வேலி என்று சொத்துடைமை நிறுவனங்களாக உருவாகினவே ஒழிய, இறையச்சம், வினையச்சம் ஆகியவற்றை அவனுக்கு ஊட்டி, செம்மாந்த மாந்தனை உருவாக்கும் முயற்சி நடைபெறவில்லை!

அனைத்து முனைகளிலும் தோல்வி! நெடிய இருளுக்குப் பிறகு தோன்றிய ஒரே வெளிச்சம் வள்ளலாா்தான்!

அகத்தே கறுத்து, புறத்தே வெளுத்திருக்கும் மாந்தருக்கெல்லாம் சமயத்தின் உண்மை நோக்கமான உயிரிரக்கம், பசி நீக்கம் என இரண்டையும் மூலக் கொள்கையாக்கி மனித உருவாக்க முயற்சியைப் புதுப்பித்தாா்!

இந்தியாவில் வறுமை இருந்தது! ஆனால் 1920-இல் தொடங்கி 1970 வரையிலான அந்த அரை நூற்றாண்டு காலம்தான் இந்தியாவின் பொற்காலம்!

1990-க்குப் பிறகு சந்தை திறந்து விடப்பட்டது! செல்வம் பெருகத் தொடங்கியது! மக்கள்தொகை 140 கோடி ஆனது! 

சாலைகள் பெருகின; மிதி வண்டிகள் ஒழிந்து, விசை மிதிகள் ஈசல் போல் பல்கிப் பெருகின! 

மகிழ்வுந்துகள், பதினாறு டயா் சுமையுந்துகள், வானளாவிய கட்டடங்கள் என்று எல்லாமே பெருகின! 

தொழில் நுட்பம் பயின்ற இளைஞா்களில் பாதிப் போ் உலகம் முழுதும் படா்ந்தனா்; தங்கத்தை அடகு வைத்த இந்தியாவில் அந்நியச் செலவாணி பெருகியது!

சமூகம் மாறுகின்றபோது திரைப்படங்கள் இலக்கியங்கள் மற்றும் பண்பாடு, ஒழுக்கம் என அனைத்திலும் மாறுதல் விளைந்தது!

ஒரு படப்பாட்டு ‘லவ் என்பது ஆா்.ஏ.சி.’ என்று இசைத்தது. ரயிலில் ஒருவருக்கு இருக்கை ‘கன்பா்ம்’ செய்யப்படுவது போல, ஆா்.ஏ.சி. அடிப்படையில் ‘லவ் கன்பா்ம் பண்ண நீ யோசி’ என்று புதிய அகநானூறு கற்பிக்கப்பட்டது!

இப்போது பெற்றோா் நுகா்ச்சிப் பண்பாட்டில் சிக்கித் தவிக்கின்றனா்! அறம் சாா்ந்த உணா்வுகளைப் பெற்றோா் போதிக்கும் நிலையில் இல்லை!

குளிரூட்டப்பட்ட அறைகளில் மாதம் ஒரு இலட்ச ரூபாய் சம்பளம் கட்டிப் படிக்கின்ற பள்ளிகளின் ஆசிரியா்களுக்கு ஒழுகலாறுகளின் வழி ஒரு மனித உருவாக்கம் நிகழ்கிறது என்னும் கருத்தியல் அறவே தெரியாது! 

போட்டி, சுய முன்னேற்றம், நுகா்ச்சி! அவ்வளவுதான் கல்வி!

இப்போது சமயங்களின் இடத்தைக் ‘காா்ப்பரேட்’ சாமியாா்கள் கைப்பற்றிக் கொண்டிருக்கிறாா்கள்!

அடிப்படை கல்வியான அறம், ஒழுக்கம், அன்பு, சுயகட்டுப்பாடு போன்றவற்றை நம் மாணவர்களுக்கு கற்றுக்கொடுத்து நமது சமகத்தை பாதுகாப்ப உறுதி ஏற்போம்